Piek?o to inni!
Jean-Paul Sartre – fr. filozof, egzystencjalizm. Oczekiwanie nico?? przed ?mierci? daje ludzkiej egzystencji egzystencjalny charakter. Sartre obejmuje nie tylko nieistnienia “nic”, ale g?upoty. Jedyne mo?liwe podej?cie do zagro?enia – odwagi, by wzi?? na siebie: odwagi!

Egzystencjalizm – jest jak pr?ba wyci?gni?cia wniosk?w z sekwencji ateizmu. Pr?bowa? nawet chwyci? cz?owieka w rozpaczy. Je?li, na przyk?ad, spr?buj wymieni? wszystkie niedowierzanie rozpacz, niewiar? we wszystkim, podobnie jak chrze?cija?stwo, jest to ta sama rozpacz, kt?ra jest punktem wyj?cia w niewierze. Ten rodzaj ateizmu, ?e ma dowody, je?li nie ma Boga w?r?d ludzi. G??wnym celem egzystencjalizmu – jest to, ?e je?li B?g jest w?r?d nas, ?e nie b?dzie przeszkadza? i b?dzie mia? niewielki wp?yw ludzkiej egzystencji.

Pierwszy cz?owiek jest odpowiedzialny za siebie, powinien znale?? si? w ?wiecie, nale?y upewni? si?, ?e nic uratowa? cz?owieka od siebie, nawet, ?e B?g czyni, ale jak s? w?r?d nas. Egzystencjalizm – to rodzaj teorii dzia?ania, optymizm ludzi. Chrze?cijanie, jak wynika z tego, co jest nieuczciwe ze sob? mylone swoj? rozpacz, i wszystkich, kt?rzy nie maj? takiej wiary, jak nimi, tylko chrze?cijanie mog? dzwoni? egzystencjalnych – “zdesperowana”.

Sartre uwa?a?, ?e ludzk? egzystencj? – ?a?cuch szeregowego samozaparcia, kt?re znajduje swoje urzeczywistnienie w wolno?ci. Cz?owiek rodzi si? z przyrodzonej wolno?ci, kt?re nie przewiduje powody i podstawy, i zapewnia o niepodleg?o?? przesz?o?ci i tera?niejszo?ci. Dla Sartre’a cz?owiek jest wolny i ?e mo?e si? zmieni?, i w?asno?? bycia w ?wiecie. Obiektywne okoliczno?ci, zdaniem filozofa, nie mo?e pozbawi? osoby za darmo.

Wolno?? przechowywane w ka?dych warunkach na nim. Na przyk?ad osoba, kt?ra pozbawiony wolno?ci (wi??nia) m?g? pogodzi? si? ze stanowiskiem, kt?re ma on w tej chwili, i mo?e przej?? do wrogo?ci si? i umieraj? niepokonana. Mog? powiedzie?, ?e wolno?? – zale?y od okoliczno?ci osoby i jak postrzegaj? go.

Egzystencjalizm – wyrazem cz?owiecze?stwa, nie pr?buje pozbawi? osob? zach?cania dzia?ania, poniewa? tylko nadziej?, ?e w dzia?aniach, kt?re pozwala ludziom ?y? – to jest efekt. Sartre – jest osoba, dla kt?rej nie ma Boga, umar?, ten, w kt?rym B?g – to niezwyk?e, mitologiczny, jak elfy i wr??ki. Z powodu istnienia i nieistnienia Boga – mo?e nie w 100% powiedzie?, ?e to, czy nie, to jest mit czy rzeczywisto??, poniewa? zale?y to od ?wiata duchowego, z kt?rego rodzina powi?kszy?a si? cz?owieka, a kto g?osi to przekonania religijne siedem.

Z informacji, kt?re pozna?em z Sartre mog? powiedzie?, ?e to obchodzi ateizm cho? bez wi?kszego ha?asu. Jedna osoba nie wierzy w Boga, nie inne – wyb?r wszystkich, a my nie mamy prawa go pot?pia?. Sartre uwa?a, ?e wybory, kt?re postawili?my sobie i przenosz? si? przez ca?e ?ycie, zale?y od cel?w wyznaczyli?my sobie. Sartre chcia? da? m??czyzna z jej niezale?no?ci, a tak?e rzeczywisto?? wok?? rzeczywistych obiekt?w. Filozofa nivelizuye r??ne formy do realnej redukcji ludzkiej my?li. Znaczenie i spos?b ?ycia cz?owiek, polega na tym, ?e nie jest jasne, od zewn?trz ci?g?o?ci ‘przypadkowy spos?b ?wiata “, ale raczej stanowi prototyp swego istnienia.

Sartre ma swoje filozoficzne pogl?dy na temat ?ycia cz?owieka w ?wiecie, tak, aby utrzyma? filozofi? i cz?owieka. Twierdzi on, ?e jeden lub drugi.

Sytuacja – to tylko ludzki wyb?r, i dok?adnie. Moim zdaniem, nauki Sartre, cz?owiek niesie na ramionach ci??ar ?wiata. Jest on odpowiedzialny za sob? pierwszy, i dla ?wiata. Odpowiedzialno?? ta jest niepe?na.

JP Sartre okazuje swoj? filozofi? w swoim ?yciu. Filozof dorasta bez rodzic?w w ?rodowisku katolickim w dzielnicy literackiej.

Fakt, ?e Sartre dorasta? bez ojca, w jego opinii jest taka sama jak “Pan nie”, jego podziw dla dzie? literackich poszerzone spojrzenie na jego ?ycie w przysz?o?ci. Je?eli osoba neukorinena na ?wiecie, oznacza to, ?e osoba mieszka jego ?ycie na pr??no, to zdj?cie jest z?e, Sartre nie jest wyleczony “nerwicy literackiego” nie jest uleczalna, wydawa?o spos?b samovyrazyty sam, wydawa?o kultury samonarodzhennya. Porzucenie cz?owieka nie jest przypadek, ?e jest na ?wiecie, jest to, ?e same korzenie nie znale?li?my urz?dzenie i nie wykonane ?ycie w przysz?o?ci. Poczucie istnienia, kt?re objawia si? w do?wiadczeniu – to spowodowa?o, push o tytu? pierwszej powie?ci egzystencjalnej – “Md?o?ci”.

Cz?owiek przede wszystkim dla jego istnienia, sposobem projektu projektuje si? w p??niejszym ?yciu, ?e to przysz?o??. Tworz?c tym samym podstawy do istnienia. Cz?owiek odpowiedzialny wy??cznie za siebie, nie ma powodu, by prze?o?y? je na inny, w ?wiat. Ka?dy jest odpowiedzialny za swoje ?ycie.

W zwi?zku z tym zas?uga filozofa, egzystencjalizm, ?e le?y to w ich koncepcji wolno?ci i po??czy? to wszystko wygl?da jak prawo wolnego wyboru, samorealizacji, kreatywno??.

Ponadto, jak wspomniano powy?ej w moim eseju, mog? zidentyfikowa? g??wne przyczyny, kt?re powinny wp?yn?? na wolno?? cz?owieka w jego otaczaj?cego ?wiata. Na przyk?ad, osoba bezpo?rednio wymaga wolno?? “od” nie za darmo “do”; kiedy cz?owiek osi?ga progu wolno?ci, nawet my?li o tym, co to odpowiedzialno??; ludzka wolno?? – wolno?? jest przede wszystkim prawa do samorealizacji, a tak?e jest cz?owiekiem, kt?ry mo?e zrobi? sam i poza ?wiat, kt?ry go otacza.