Etyka samorealizacji osobowo?ci powsta?a na pocz?tku 20 wieku w Europie Zachodniej. Jednostka zacz??a by? postrzegana jako osobowo??, kt?ra jest unikatowa. Podstaw? ?ycia jest samorealizacja cz?owieka, warto?ci moralne kt?rej mog? s?u?y? jako kryterium prawdy. Przy tym jej dzia?ania mog? i nie pokrywa? si? z og?lnie przyj?tymi normami.

Moralna dzia?alno?? cz?owieka zale?y od realizacji jego wewn?trznego “ja”, kt?re jest niepowtarzalne dla ka?dego cz?owieka. Moralne znaczenie uczynk?w cz?owieka polega na ich indywidualno?ci.

Samorealizacja cz?owieka jest pragnieniem, aby zrobi? co? nowego i pozostawi? po sobie ?lad na ziemi. Tak wi?c dla w?asnego rozwoju i w?asnego wychowania osobowo?ci potrzebne jest rzeczywista aktywna zewn?trzna dzia?alno??. Im wi?kszy jest wewn?trzny potencja? osobowo?ci, tym bardziej aktywnie przebiega samorealizacja.

Wed?ug Arystotelesa, samorealizacja cz?owieka – to jest szcz??cie dla niego, jego inteligentne uczynki unikaj?ce skrajno?ci. Arystoteles uwa?a?, ?e ka?da osoba powinna by? troch? moralnym egoist?, ale to nie znaczy, ?e cz?owiek my?li?c o sobie, nie jest w stanie po?wi?ci? si?. Arystoteles zauwa?y?, ?e nawyki nie przynosz? rezultatu je?li ludzie ich nie u?ywaj?.

Samorealizacja osobowo?ci zaczyna si? w latach szkolnych. Przecie? w?a?nie wtedy w szkole dziecko realizuje siebie jako osobowo??. Nauczyciele pomagaj? odkry? mo?liwo?ci akceptacji siebie jako osoby. W szkole dzieci przechodz? przez r??ne ?cie?ki formowania ?yciowych, moralnych norm samorealizacji. Indywidualne podej?cie do nauki – pierwszy krok uzyskania wskaz?wek w ?yciu. Szko?a powinna pom?c sta? si? cz?owiekiem, kt?ry b?dzie m?g? samodzielnie rozpocz?? prac? i realizowa? sw?j potencja?. Bogactwo narodu, moim zdaniem, polega w osobach posiadaj?cych wolny rozw?j zdolno?ci.

Istnieje wiele rodzaj?w samorealizacji. Samorealizacja jest najlepsza, kiedy cz?owiek dzia?a zr?wnowa?enie i pewnie, odpowiednio do okre?lonych warunk?w, przyczynia si? do jego harmonii.

Kiedy cz?owiek pracuje z pomoc? swojego my?lenia, bez powtarzania dzia?ania poprzednik?w, to jest innowacj? w autorealizacji przynosi wi?cej korzy?ci dla ludzko?ci.

Je?li cz?owiek robi co? naprawd?, ??czy spo?eczn? warto?? i sens swojego ?ycia, tylko wtedy mo?emy m?wi? o samorealizacji.

Cz?owiek mo?e r?wnie? realizowa? siebie, bior?c pod uwag? interesy innych i tworz?c co? co jest niezb?dne dla ludzko?ci. A s? tak?e ludzie, kt?rzy realizuj? siebie tylko dla w?asnej korzy?ci.

Cz?owiek pokonuje wiele przeszk?d, kt?re stoj? na drodze do jego realizacji. Kiedy cz?owiek nie ma si?y do walki, to wybiera inne dzia?anie lub czeka na sprzyjaj?ce warunki do samorealizacji.

Do s?dziwego wieku cz?owiek kontynuuje swoj? nauk?, kt?ra pozwala jemu wi?cej realizowa? si?. W r??nych okresach ?ycia proces spe?nienia si? jest inny. W m?odo?ci tworz? si? niemal wszystkie cechy cz?owieka.

Cz?owiek rozwija si? fizycznie, moralnie, wzmacnia si? w swoich pogl?dach ?yciowych i realizuje swoje przeznaczenie.

Z biegiem czasu cz?owiek si? starzeje. Jego zdolno?? do uczenia si? czego? nowego spadaj?, ale nie ustaj?. Poniewa? cz?owiek nigdy nie straci zdolno?? do spe?nienia, cho? ka?dy cz?owiek posiada r??ne umiej?tno?ci..

Na ka?dego cz?owieka ten sam rodzaj dzia?alno?ci dzia?a innaczej. To co robi cz?owiek po raz pierwszy, ma szczeg?lny wp?yw na rozw?j jego tw?rczo?ci. S? przypadki, kiedy dany rodzaj dzia?alno?ci nie pasuje dla danej osoby. Wtedy ona j? zmienia. Zmiana aktywno?ci r?wnie? wp?ywa na rozw?j osobowo?ci.

Ka?dy cz?owiek marzy zrobi? co? po?ytecznego, ale czasami marzenia nie s? realizowane i pozostaj? tylko pomys?ami. My?l?, ?e w tym przypadku trzeba zacz?? wszystko od nowa. Takie plany powstaj? u ka?dego cz?owieka na r??nych etapach ?ycia. I nie zawsze s? one spe?niane. Nale?y patrze? na okoliczno?ci, kt?re b?d? pomaga cz?owiekowi spe?nia? si?.
Nawet je?li cz?owiek jest ?wiadomy swoich wad i zalet, zawsze pr?buje pozby? si? swoich wad i robi? wszystko to, aby poprawi? swoje umiej?tno?ci. Cz?sto jednak zdarza si?, ?e cz?owiek nie chce pozby? si? swoich s?abo?ci, my?l?c, ?e straci cz??? siebie. Prawid?owo wychowany cz?owiek krzta?tuje stosunek do swoich wad i zalet, uwzgl?dniaj?c zasady moralne. Taka osoba wyra?nie okre?la cel swojego ?ycia.

Dla samorealizacji potrzebne jest jasne zrozumienie granic pomi?dzy dobrem i z?em. Pomo?e to osobie w celu wykorzystania w?asnego potencja?u, aby unikn?? niemoralnych czyn?w i czyni? dobre rzeczy dla narodu.

Kiedy cz?owiek nie potrafi odr??ni dobro od z?a, to na drodze do samorealizacji u?yje wszelkich ?rodk?w, nawet tkich kt?re przynios? szkody innym..

Ka?dy cz?owiek ma swoje w?asne zasady moralne. Moralno?? – jest to sumienie jednostki, kt?re ma wp?yw na wyb?r rodzaju samorealizacji. Jedynie osob? wysoce moralna b?dzie my?le? o tym, jak ludzie b?d? reagowa? na jej dzia?ania.

Aby przej?? od koncepcji do dzia?ania niewystarczaj?co jest zrozumie? swoje wady i zalety. Trzeba mie? odwag?, determinacj?, ogromn? si?? woli, unika? wszelkich pokus, kt?re utrudniaj? osi?gni?cie cel?w.

To w?a?nie pragnienie osi?gni?cia celu ??czy w jedn? pi??? silne si?y fizyczne i duchowe zdolno?ci cz?owieka, aby przem?c trudno?ci, kt?re nieuchronnie pojawiaj? si? na drodze do realizacji jego plan?w.

G??wnymi elementami samorealizacji c?owieka s?: “potrzebuj?”, “mog?”, “jestem potrzebny”. Moment samorealizacji “potrzebuj?” jest zwi?zane z konieczno?ci? spe?nienia ka?dej osoby w okre?lonej dziedzinie, kt?r? wybra?a. W danej dziedzinie cz?owiek najlepiej siebie realizuje wtedy, gdy posiada dla tego wystarczaj?ce zdolno?ci – “mog?”.

S? chwile, kiedy cz?owiek chce zrobi? co? wi?cej ni? tylko mo?e, ale ze wzgl?du na brak umiej?tno?ci, jemu to si? nie udaje. W zwi?zku z tym plany nie s? wykonywane, nie b?d? zrealizowane. Od umiej?tno?ci i potrzeb w?asnych osoby zale?? “potrzebuj?” i “mog?”. Nawet je?li potrzeby i zdolno?ci s? takie same, to nie ?wiadczy o powodzeniu procesu realizacji siebie.

Ka?dy posiada swoje zdolno?ci zawodowe. Potrzebne dla kraju, w kt?rym si? mieszka. To konkretne dzia?anie jest potrzebne dla spo?ecze?stwa. W tym przypadku, w umy?le cz?owieka zapisuje si? moment “jestem potrzebny”. W ten spos?b, poprzez pozytywne nastawienie, ka?da praca staje si? przyjemna, przyniesie rado??, korzy?ci, zadowolenie. Przez ca?e ?ycie cz?owiek realizuje siebie, i to odgrywa najwa?niejsz? rol? na jego drodze. Cz?owiek rodzi si? z zadatkami do samorealizacji. Staj? si? one podstaw? do rozwoju ludzkiego spe?nienia.

?wiat, w kt?rym ?yje cz?owiek, stale si? zmienia, jest coraz bardziej doskona?y. Pod wp?ywem tego zmienia si? sam cz?owiek, jego wiedza, co wp?ywa na samorealizacj?.